سرناد

وقتی اولین شکوفه ها ی امید،شادی و توکل،در قلبت شکفت بهارت از راه میرسد.

خوش به حالت اگر خانه تکانی دلت به موقع تموم شده باشد و هم زمان با گفتن «حول حالنا...» راستی راستی سالت را تحویل کنی. 
خوش به حالت اگر توانسته باشی ۳۶۵تا دیروزت را با همه چیزش،پشت سرت،در ساعت ۷:۵۹ صبح رها کنی و با یک دل خالی برای رقم زدن بهترین اتفاقات زندگیت قدم به بهار بگذاری.
وقتی کسی عزیزش بعد از مدت ها از کما بیرون می آید،فروردین درست آن لحظه ای است که گشوده شدن چشم هایش را می بینی و چشم هایت نمناک از اشک شوق و شادی و غم و باور می شود.
فروردین حس تجربه ی اولین زنده شدن هاست وقتی هنوز غبار مردگی روی تن داری.
فروردین یعنی هرچیزی ممکن است،یعنی پایان شبه سیه...،یعنی ان مع العسر...،یعنی دستت را به من بده و یافاطمه گویان بلند شو.یعنی اندک اندک،با صبر،با امید،یعنی باور «می شود»ها و «می توانی»ها...
فروردین من،ماهی که از صمیم قلب دوستش دارم ،بلاخره از راه رسید.
«هر روز سالتان مثل بهارتان سبز،هر لحظه تان مثل فروردینتان پر از حس شکفتن.»