سرناد

در شادی دیگران شریک شدن هم خودش کلی هنر است.

این همه گفتند مرده پرست و من هم هی گفتم چقدر حرف های کلیشه ای.حالا خودم رسیدم به همان نقطه...ما آدم های مرده پرست!

یعنی اینکه حتی یک بار هم دلت نخواسته بدون در نظر گرفتن نسبت های فامیلی و حساب و کتاب «هرچقدر کادو دادند همان قدر عوضش را ببریم»،فقط برای خاطر لپ های قرمز و بامزه ی دختر کوچولویشان با آن چشم های تیله ای مشکی هدیه ای برایش بگیری،که فقط ذوق کند و بخندد،که فقط هیجان زده شود،بالا و پایین بپرد و دس دسی بزند.یعنی حتی یک بار هم دلت نخواسته فکر کنی ،عوض آن هدیه ای که می دهی برق خوشحالی نگاهیست که می گیری.

یعنی یکبار هم نشده باشد که به جای اینکه منتظر باشی هرکس آمد خانه تان،به خانه اش بروی ،بگویی دلم برای فلانی تنگ شده و دوست دارم بی بهانه به دیدارش بروم.

یعنی یکبار هم نشده باشد که بدون مناسبت دوست داشته باشی به خانواده ات پیام بدهی،دعوت شان کنی،به کسی بگویی امروز زیباتر شده ای یا تلفن کنی تا فقط صدایش را شنیده باشی.

یعنی تا پای تبریک گفتن و شادباش گفتن و آفرین گفتن در میان باشد تو درگیری،سرت شلوغ است،تاریخ را فراموش کرده ای،مشغله و فشار زندگی دیگر نمی گذارد یادت بماند امروز روز مادر بود،تولد دختر خواهرت بود.یعنی خبر نداری برادرزاده ات دانشگاه قبول شده،بردار دیگرت ماشین نو خریده و خواهرت این ها به آپارتمان جدیدشان اسباب کشی کرده اند.

یعنی یکبار هم نشده که حتی وقتی بعد از گذشت مدت ها خبردار می شوی به جای یک تبریک خشک وخالی همراه با پشت چشم نازک کردن،دلت خواسته باشد بغلش کنی یا دستش را تووی دستت فشار دهی و بگویی واقعا خوشحال شدی و خیلی متاسفی که زودتر نتوانستی در شادی شان شریک شوی.

حالا اگر جایی بحث دخالت در زندگیت باشد همه برایت کس و کار محسوب می شوند؛نظر مساعد تک تک شان را باید جلب کنی.اگر بخواهی ازدواج کنی،بخواهی رشته ی دانشگاهی ات را انتخاب کنی،دوست داشته باشی بروی سر کار یا ادامه ی تحصیل ندهی،همه صاحب نظرند.همه زود خبردار می شوند.همه مشغله هایشان را کنار می گذارند و دوست دارند زود خودشان را به تو برسانند که هرچه سریع تر بهت بگویند «ولی این دختره که می خوایید عروس بگیریدش ما شنیدیم اینجووریه»، «اون پسره که انتخاب کردی در سطح ما نیست»، «در شان ما نیست ادامه تحصیل ندی» و خیلی زود با کسانی که تا دیروز از هیچ چیز خبر نداشتند ،ما می شویم!وقتی به خانه ی جدیدت می آیند بعد از گذر سرسری از «مبارک باشد» سریع می فهمند که جنس کابینت هایتان از ام دی اف مرغوب نیست و تمام مدت می توانند با جان و دل از ویژگی ها و محاسن ام دی اف خوب بگویند و اینکه خودشان دست بر قضا کابینت شان از آن خوب هاست  و کاش شما قبل از خرید از آن ها می پرسیدید که راهنمایی تان کنند،بگذریم که تا همین دیروز اصلا خبر نداشتند شما چند ماه است دارید خانه ی جدیدتان را مهیا می کنید و شما هم باور می کنید!

خدا نکند کسی بمیرد،آنوقت همین فامیل های مهربان تر از مادر و پدر کلی سرخاک زجه می زنند،گریه می کنند و ابراز دل تنگی ها و دوست داشتن هایشان دشمن های آن مرحوم را هم شرمنده می کند،آن وقت چند ساعت بعد، سر ناهار به بغل دستی شان می گویند «حالا غیبتش نباشه ولی...»،بعد از چهلم دیگر همین مقدمه را هم برای بدگویی کردن لازم نمی بینند!

مخلص کلام اینکه تا کسی بالا می رود دوست دارند با مطرح کردن عیب و ایراد های واقعی و غیر واقعی اش پایینش بکشند،و تا کسی می افتد دوست دارند خودشان را با استفاده از او بالا بکشند و جلوه کنند.

خیلی دوست دارم بدانم،حتی یک بار هم دلتان نمی خواهد بدانید محبت کردن از ته دل چه مزه ای دارد؟

باور کنید تلخ نیست.کشنده هم نیست.هیچ عوارضی هم ندارد...بابا فقط یک جرعه...حداقل یک لب می زدید،خب شاید خوشتان می آمد!